زمینه وهدف: شیوع عوارض ریوی به دنبال جراحی پیوند عروق کرونر بالا می باشد، به طوری­که نقش مهمی در ناتوانی ومرگ ومیر بیماران دارد. روش­های مختلفی برای بهبود عملکرد ریه در انجام اکسیژناسیون بکار می رود که در این مطالعه تاثیر تمرینات تنفسی عمیق برمقادیرگازهایخونشریانیبررسی شد .

  روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 50 بیمار کاندید جراحی پیوند عروق کرونر بستری در بیمارستان­های شهید چمران و مرکز قلب سینا اصفهان در سال 1391 انتخاب شدند. بیماران در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله استفاده از تمرینات تنفسی عمیق بود که بعد از خروج لوله تراشه شروع می شد. در گروه کنترل تمرینات تنفسی به صورت روتین انجام شد.­ دو گروه از نظر میزان گازهای خون شریانی قبل از عمل، بعد از خروج لوله تراشه و روز دوم و سوم بعد از عمل با آزمون تی مستقل با هم مقایسه شدند.

  یافته­ها: دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و مقادیر گازهای خون شریانی قبل از عمل، روز اول و دوم بعد از عمل با هم اختلاف معنی داری نداشتند. در روز سوم بعد از عمل گروه مداخله نسبت به گروه کنترل از نظر مقادیر فشار اکسیژن خون (6/4 ± 3/81 در مقابل1/7 ± ­ 7/72، ­ 01/0= p )،فشار ­ دیاکسیدکربن خون(9/1 ­ ± ­ 37 در مقابل2/3 ± 7/43، 001/0­ 

) بر حسب میلی متر جیوه و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی(4/1 ± 8/96 در مقابل1/2 ± 5/90، 001/0­ ) با هم اختلاف معنی دار داشتند.

  نتیجه­گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که انجام تمرینات تنفسی عمیق به صورت برنامه ریزی شده در بهبود مقادیر گازهای خون شریانی موثرتر است.