زمینه و هدف : برقراری ارتباط موثر وغیر موثر بخش اصلی فعالیتهای زندگی مارا تشکیل می ­ دهد . هدف از مطالعه حاضر بررسی دیدگاه و تجربیات دانشجویان پسر و دختر از همکلاسی بودن با جنس مخالف و پیامدهای آموزشی آن بوده است.

  روش بررسی: این مطالعه یک تحقیق کیفی است که مشارکت کنندگان آن دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گلستان بودند که مورد مصاحبه قرار گرفتند.با توجه به اشباع مفهومی طبقات، مصاحبه با 20 دانشجو از کفایت لازم برخوردار بوده است. از نمونه گیری مبتنی بر هدف و از مصاحبه های انفرادی نیمه ساختار و عمیق برای گردآوری داده ها استفاده شد. مصاحبه ها خط به خط دست نویس، کدگذاری و طبقه بندی و با فرایند "تحلیل محتوای" تجزیه و تحلیل شد.

  یافته ها: شرکت کنندگان دختر و پسر، داشتن همکلاسی جنس مخالف را به دلیل "آمادگی برای زندگی کاری آتی و شناخت جنس مخالف" ضروری می دانستند. تعامل بین همکلاسی پسر و دختر به یک باره رخ نمی دهد بلکه محیط کارآموزی زمینه ای برای نزدیک کردن آنها به یکدیگر است. محیط های آموزشی بالینی در شناخت بیشتر از جنس مخالف موثر بوده است. بنابراین تجربه و دیدگاه شرکت کنندگان در این مطالعه در ارتباط با همکلاسی جنس مخالف در محیط آموزشی در قالب دو مضمون "تسهیل کننده یادگیری" و "بازدارنده یادگیری" تبیین شد.

نتیجه گیری : دوره دانشگاهی به دلیل کوتاه بودن و یادگیری تخصصی و آماده شدن برای زندگی کاری آینده، استرس زا می باشد. داشتن همکلاسی جنس مخالف، در این دوره، خود یک چالش اساسی است. هر چند که دانشجویان داشتن همکلاسی جنس مخالف را ضروری می دانستند به دلیل نداشتن زمینه آشنایی با جنس مخالف در سنوات تحصیلی قبل، مواجهه ناگهانی با آنان موجب درگیری های عاطفی می شود به طوری که اثر بازدارندگی بر یادگیری دارد. وجود مشاوران آگاه و معتمد در دانشگاه ها می تواند به دانشجویان در مقابله صحیح با شرایط اجتماعی فرهنگی محیط های آموزشی و هدایت یادگیری ها در برنامه درسی پنهان کمک نماید.