Mendeley  

Zotero  

Amini F. The Relationship between Resiliency and Burnout in Nurses. J Res Dev Nurs Midw 2013; 10 (2) :94-102
URL: http://nmj.goums.ac.ir/article-1-461-fa.html

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی یکی از عوامل اساسی در کاهش کارآیی و از دست رفتن نیروی انسانی و ایجاد عوارض جسمی و روانی است. ویژگی‌های شخصیتی همچون تاب آوری به عنوان حائلی در برابر وقایع استرس‌زا و مشکلات روانی ناشی از کار از جمله فرسودگی شغلی است. با توجه به اهمیت نقش پرستاران در سیستم خدمات بهداشتی- درمانی، این تحقیق به بررسی رابطه بین تاب آوری و فرسودگی شغلی پرستاران می پردازد. روش بررسی‌: این مطالعه توصیفی- همبستگی بر روی 304 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر تهران انجام شد که در سال 1389 مشغول به‌کار بوده اند و به طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش(MBI)، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون(CD-RISC) و پرسشنامه مشخصات دموگرافیک پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار آماری SPSS- 18 استفاده شد.به منظور تبیین رابطه تاب آوری و فرسودگی شغلی ازروش همبستگی استفاده شد.
یافته‌ها: براساس یافته های پژوهش، 6/32درصد از پرستاران، فراوانی و 9/9درصد شدت خستگی عاطفی را در حد بالا‌، در مولفه فراوانی و شدت مسخ شخصیت، به ترتیب 7/25‌درصد و 1/18‌درصد پرستاران در حد بال‌ ، 1/42 درصد‌، مولفه فراوانی و 9/60 درصد شدت عدم موفقیت فردی را در حد بالا تجربه کرده بودند. همچنین این فرضیه که بین فرسودگی شغلی و تاب آوری پرستاران رابطه معنی‌دار وجود دارد، در سطح 01/0 تایید شد.
 نتیجه‌گیری: با توجه به‌اینکه تاب آوری یکی از عوامل پیش بینی‌کننده فرسودگی شغلی است، پیشنهاد می‌شود مهارت‌های افزاینده تاب آوری از طریق تشکیل کارگاه‌های شناخت و ارتقای تاب آوری به پرستاران آموزش داده شود.