یافته ها: 45/35 درصد جمعیت مورد مطالعه مرد و 54/64درصد زن بودند. درخصوص کیفیت زندگی کلی 3/37 درصد کیفیت زندگی نامطلوب،5/55 درصد مطلوب و5/5 درصد بسیارمطلوب گزارش کردند که بین اختلالات اضطرابی باکیفیت زندگی رابطه معنادار معکوس برقرار بود(001/0P>). از میان متغیرهای مورد بررسی تنها بین متغیر" سابقه ابتلا به بیماریهای همراه دیگر"و کیفیت زندگی رابطه آماری معناداری برقرار بود (005/0P≥) ولی میان سایر متغیرها رابطه آماری معناداری وجود نداشت. 

 نتیجه گیری: بروز اختلالات اضطرابی در بیماران دیابتی می تواند به عنوان فاکتور اثرگذار منفی بر حیطه های کیفیت زندگی اعمال اثر کند لذا شناسایی درمان و پیشگیری این اختلالات موجب بهبود کیفیت زندگی میشود.